Pottoroes, oposums en andere vreemde beesten

Een Joey die in een buidel klimt, de zachte rug van een slapperige koala, het vreemde gelach van de kookaburra. Zelfs de wilde grijze kangoeroes zijn sloom onder de winterzon langs de weg naar Caversham Wildlife Park. Vreemde hagedissen met een staart zo dik als hun kop (wat is wat?). Buideldieren in alle maten, kleuren en vormen. Meestal geluidloos. Enkel de kaketoes kletsen met een enorm lawaai door. Roze, wit, zwart, geel en rood. Als krijzende wolkjes. De kleine Houdinis wiens grootste lol het is om razendsnel plotseling langs onvoorbereide bezoekers te vliegen. Puberteit in de vogelrijk.

In de kangaroewei verzamelen de turisten zich om de voertonnen heen, om daarna de verplichte foto maken. Altijd dezelfde pose. Altijd zelfverzekerd glimlachend met een arm over de rug van een van die marsupialen. Maar als je de tijd neemt om rustig naar hen te kijken, zie je zo veel meer... De al te grote joey die toch nog bij zijn moeder probeert te drinken, het verlegen kleintje dat verchrikt door de drukte liever zich omkeert en onderste boven in zijn moeders buidel kruipt en enkel de punt van zijn staart buiten laat hangen, de gulzigen die bij de voerton blijven wachten totdat de grote schatkist open gaat, de stouteriken die uit verveling ruzie maken om niks... Plots een natte neus bij mijn enkel, voetjes die zich aan mijn hand zich grijpen. Een perfecte instant stil waar enkel hij en ik bestaan. Paula straalt. Ze wil hier (tussen de kangoroes?!) voor altijd blijven :) Zelfs de wombat ligt helemaal cool op schoot door zijn rugmassage.