Museum, museum, museum ... en een huppelend kind

Vandaag musea op de programa. We moeten de dagen vullen in afwachting van de data dat Maribel voor ons vrij heeft genomen. Paula giechelt als maar door met de jongens. Oh-my-God, drie pubers in huis! Nu voorlopig nog even Perth ontdekken.

Eerst stop: Western Australian Museum-Perth. Hmmm... Niet echt vernieuwend. Een museum zoals een museum hoort te zijn. Ik merk dat ik een beetje verwent ben door de Europese interactieve musea. Hier is de trend duidelijk nog niet goed doorgedrongen. Een bonte verzameling van opgezette dieren van overal ter wereld en een fossielen / mineralen verzameling. Eindelijk een eland gefotografeerd !!! (jaaa, Peter! ;) ) en ook wat in mijn vorige reis gemiste venezolaanse inheemse dieren. Tja, miereneters en luiaards zijn gemakkelijker te spotten als ze opgezet zijn... de ene reis als verlenging van een andere.
Wel een indrukwekkende tentoonstelling over de geschiedenis van de aboriginals tijdens het kolonialisme en de lost generation. Luisteren naar het diep gewortelde verdriet in hun stemmen, over uit elkaar gerukte gezinnen, de ontkenning van hun manier van leven en hun behandeling als inferieur mens raakt me enorm. De kern van wie ze zijn is is geaard in de natuur en hun familie. Hoe kan je overleven als die hoekstenen van wie je bent kapot worden gemaakt?

In de Shipwreck Museum staat de VOC centraal. Zelfs een stuk van de Batavia heerst in volle glorie over de grote zaal. Munten, pijpen, bebaarde mannen op kannen,overal waar je kijkt een stuk oud Holland. Terug in Loevenstein. Het is grappig om de reactie door de ogen van de Aussies te zien. Het is zo oud dat ze het niet in hun tijdsbesef kunnen plaatsen. Het blijft "way back" , met de vikingen en oermenseen. Ik voel me ineens heel erg europeaan.

In het Maritime Museum kan Paula niet wachten om alles te zien. Haar mond loopt vol water tussen de vele mooie zeilboten. "kijk mam, daar.... en die... en..." Gonzalo en ik geven het op om die huppelende rennende tiener te volgen. In de zaal daarnaast weer een triest verhaal. Die van de 100.000 Engelse kindertjes die zonder enige uitleg naar Australie gestuurd werden om de dreiging van de verkleeuring van de bevolking tegen te gaan. Kinderen als handelgoederen. God save the Queen & the Commonwealth!

Nog een zeer belangrijke laaste punt: Ik heb geroeid!