Onderweg: gavilanes
Door: Raquel
Blijf op de hoogte en volg Raquel
31 December 2010 | Venezuela, San Casimiro
RAQUEL:
We rijden langs het noorden van Los Llanos. Geen anacondas of caimanes in deze reis voor mij, helaas; wel een adembenemende ruw vlak landschap van gras, groene meren en grote bomen. Een eindeloze rechte weg met enkel de bergen als referentiepunt. Hectaren en hectaren grond met af en toe een kleine kudde zandwitte cebús of een geisoleerde stenen poort als enig bewijs van de proximiteit van de hato. Wolken van gavilanen en samuros. Geen hekken. Texas in Zuid-Amerika.
Bij Cuá wordt de weg veel drukker. Suicidale buschauffeurs zonder rempedaal spookrijden in haarspeldbochten tegen antieke motoren met pa, ma, en 2 of 3 kinderen erop. De funeraire miniatuur ranchitos langs de weg veranderen in ware flatgebouwen. De diepe afgrond 2 cm rechts van ons bezorgt me hartkloppingen. Kennelijk ben ik nog niet zo ingeburgerd als ik dacht!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley